Demineralizacja vs. remineralizacja - definicja

Co znaczy: Próchnica jest najpowszechniej występującą chorobą zakaźną - dotyka ona 97% światowej populacji. Wspólnie z postępem dolegliwości powstają ubytki. Do ich pojawienia się przyczynia się nalot bakteryjny. Do rozwoju próchnicy, i w startowym jej rozwoju plam próchnicowych przyczyniają się bakterie i produkty przemiany ich materii – kwasy. Dochodzi do demineralizacji, kiedy to zawartość minerałów w zębach jest rozpuszczana. Gdy szkliwo zębów poddane jest pH niższemu niż 5,5 zaczyna się mechanizm demineralizacji. Ponad tego tak zwany „krytycznego pH”, zaczyna się mechanizm naprawczy – remineralizacja. Demineralizacja zębów prowadzi do pojawienia się ubytków. Metodą zaradzenie temu procesowi jest poddanie się odpowiednim procedurom stomatologicznym – wykorzystanie wypełnień dentystycznych. Biofilm bakteryjny nie jest jednorodny. Za kluczowe powody pojawienia się próchnicy uznaje się, iż Streptococcus mutans i inne bakterie, jednak wielu ludzi, którzy zarażeni są tymi bakteriami nie ma ubytków. Zarazki różnego rodzaju w różnym stopniu wpływają na pojawienie się ubytków próchniczych. Wybrane organizmy powodujące próchnicę rozwiną się najlepiej gdy za ich pożywkę służyć będzie cukier, a dokładniej sacharoza, jako fundamentalne źródło energii. Metabolizm tego cukru w kierunku kwasu mlecznego może powodować ubytki. Czynnikiem decyzyjnym o prawdopodobieństwie pojawienia się próchnicy jest częstotliwość występowania cukrów w diecie, a nie ich liczba dostarczana organizmowi. Zatem nie tyle ograniczenie ilości pochłanianych słodyczy, ile częstotliwość spożywania słodkich posiłków, ograniczanie słodkich dań w codziennej diecie, wspomaga remineralizację. Remineralizacja to mechanizm naprawczy szkliwa. Przebiega na powierzchniach zębów, uszkodzonych poprzez bakterie, kwasy albo mikrourazy. mechanizm bazuje na wbudowywaniu się jonów wapnia, fosforanowych i fluorkowych w miejscu uszkodzenia szkliwa. Remineralizacja dotyczy tylko początkowej etapy rozwoju próchnicy – plam próchnicowych. Bywa, iż mechanizm ten przebiega samoistnie dzięki oddziaływaniu śliny. Trzecim ważnym czynnikiem jest liczba śliny i jej skład. Mówiąc najłatwiej, im więcej jest śliny w ustach, tym lepiej j. ustna jest oczyszczana z organizmów, które są odpowiedzialne za stworzenie ubytków. Jednak jeżeli ślina jest zbyt lepka, może nie mieć wystarczających właściwości aby skutecznie oczyszczać zainfekowane części j. ustnej. Następnym ważnym czynnikiem jest higiena j. ustnej. Lekarze zachęcają nas aby korzystać szczoteczki i nici dentystycznej. Zabiegi te muszą być dokonywane starannie co najmniej raz na dzień, a najlepiej dwa razy dziennie. Działania te ograniczają poziom aktualnych w jamie ustnej czynników (nalotu i jego „zaplecza pokarmowego”) i pozwalają dość skutecznie kontrolować postępy próchnicy. Jeszcze inny czynnik wpływający na to, iż próchnica występuje u niektórych ludzi częściej niż u innych to morfologia zębów. Głębokie bruzdy na powierzchni zębów (szczególnie trzonowych) sprawiają, iż są one szczególnie podatne na działanie próchnicy gdyż łatwo pokrywają się nalotem bakteryjnym i trudniej go stamtąd usunąć