Krótko o długiej historii proszku i pasty do zębów - definicja

Co znaczy: Wyciskając każdego poranka pastę na szczoteczkę nie zawsze pamiętamy, iż historia czyścideł do zębów jest dłuższa niż większości cywilizacji świata... Wzmianki o pierwszym środku do czyszczenia zębów pochodzą ze starożytnego Egiptu. Już w V tysiącleciu przed naszą erą (!) przyrządzano tam substancję złożoną między innymi ze sproszkowanych kopyt byków, spopielonych skorup jaj, naturalnego pumeksu i mirry. Proszek ten nakładany był na zęby najprawdopodobniej tylko przy zastosowaniu palców. Starożytni Grecy i Rzymianie zmodyfikowali proszek do zębów – w jego składzie znalazły się za ich sprawą między innymi skruszone kości i muszle ostryg. Wróćmy do Egiptu – w IV w. n.e. wyrabiano tam miksturę z soli, mięty, suszonych kwiatów irysu i pieprzu, która miała gwarantować biały uśmiech. Nieco potem – w IX w. w islamskiej wówczas Hiszpanii znacznym uznaniem cieszył się przyjemny w smaku proszek, którego receptura (niestety niezachowana do dzisiaj) opracowana została poprzez kosmetologa, astronoma, geografa, botanika, muzyka i celebrytę w jednej osobie – pochodzącego z Persji Ziryaba. W późniejszych doniesieniach jako składnik proszku do zębów podawano skałę wulkaniczną albo skruszony koral. W ten sposób stworzony proszek być może usuwał przebarwienia, lecz równie efektywnie pozbawiał użytkownika ...szkliwa. W XVIII stuleciu wytwarzane w Wielkiej Brytanii proszki do zębów miały w składzie między innymi ałun i cynamon. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, iż do XIX w. używanie środków czyszczących do zębów było rzadkością, zarezerwowaną dla nielicznych, bardziej oświeconych, bardziej zamożnych i zapewne w większym stopniu niż reszta ówczesnego społeczeństwa świadomych korzyści wynikających z posiadania zębów poprzez długie lata... Powszechne wykorzystywanie środków czyszczących zęby zbiegło się w okresie z prawdziwą rewolucją – u schyłku XIX w. proszek do zębów został wyparty poprzez pasty oparte na mydle... Daleko było jednak ciągle do ideału: chemik i historyk specjalizujący się w historii początku XX w., William Giles, opisał ówczesne pasty jako twarde i wystarczająco ostre, aby ciąć szkło. Prawie wszystkie pasty wywierały pozytywny wpływ na stan zębów. Pewien wytwór z lat 30. XX w. – Tartaroff miał w swym składzie ...kwas solny o stężeniu 1,2%. Jednorazowe wykorzystanie tej pasty pozbawiało nieświadomego użytkownika 3% szkliwa. – przeczytać można w książce Jamesa Wynbrandta pod sporo mówiącym tytułem „Historia tortur stomatologicznych”. Jeszcze w XIX w., a precyzyjnie w 1896 r., sprzedano pierwszą pastę do zębów w praktycznej tubie. Od tego czasu słoiczki i metalowe puszki, gdzie producenci dotąd dystrybuowali własne produkty, zaczęły bez pośpiechu znikać z rynku... Począwszy od lat 40. XX w. szczotkowano zęby przy zastosowaniu past zbliżonych do współczesnych, będących chemicznych koktajlem składników polerujących, wzmacniających i chroniących zęby przed inwazją bakterii. TH na podstawie www.worldchanging.com; www.bbc.co.uk i en.wikipedia.org