Wiek zapisany w szkliwie zębów - definicja

Co znaczy: Wskutek skażeń związanych z naziemnymi eksplozjami jądrowymi z lat 50. i 60. ubiegłego wieku kryminolodzy będą mogli dokładniej ustalić rok urodzenia nieboszczyka - informuje pismo "Nature". Wybuchy jądrowe powodowały stworzenie ogromnych ilości promieniotwórczego izotopu węgla - C14, który w miarę błyskawicznie został wychwycony z atmosfery poprzez rośliny. Na całym świecie izotop przeniknął do żywności, a z nią do organizmów ludzi. Pokrywające zęby szkliwo zachowało zapis skażenia w chwili formowania się zębów. Określając liczba węgla promieniotwórczego C14 eksperci medycyny sądowej mogą obliczyć wiek zęba i jego właściciela z dokładnością do ok. 1,6 roku. Różnica miedzy skażeniem w chwili powstawania szkliwa i w momencie obecnej jest związana w znacząco większym stopniu z wychwytywaniem węgla poprzez rośliny niż z rozpadem C14, którego moment półtrwania wynosi aż 5730 lat. Dotychczasowe sposoby określania wieku opierają się na niezbyt pewnych oznakach w rodzaju stopnia zużycia zębów czy skostnienia chrząstek szkieletowych. W razie dorosłych ich dokładność wynosi od 5 do 10 lat; dla dzieci jest wiele większa. Próby jądrowe na dobre rozpoczęły się dopiero w roku 1955 - przedtem poziom C14 był stabilny. Dlatego metoda ta nie może być służąca w razie osób urodzonych przed rokiem 1943 - ich zęby uformowały się zbyt inicjalnie