Diagnosta partnerem lekarza definicja
Co znaczy:
O znaczeniu diagnostyki laboratoryjnej w procesie diagnozowania, leczenia chorób i ich zapobiegania, o wadze informacji, które niosą badania laboratoryjne, a również o finansowaniu badań laboratoryjnych mówi dr Elżbieta Puacz, nowy prezes Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych.
Dlaczego zdecydowała się Pani kandydować na stanowisko prezesa KRDL?
Wielu diagnostów, przekonało mnie, bym kandydowała na stanowisko Prezesa Izby. Z robotą samorządu diagnostów laboratoryjnych jestem związana od 2005 roku. W II kadencji pełniłam funkcje wiceprezesa i przedstawiciela Krajowej Porady w woj. lubelskim. Diagności zaufali mi po raz drugi, ponieważ łączy nas razem wypracowany program odbudowy prestiżu i rangi zawodu diagnosty laboratoryjnego. Funkcja prezesa Krajowej Porady Diagnostów Laboratoryjnych to bardzo zobowiązujące stanowisko. Delegaci z całej Polski powierzyli mi reprezentowanie i ochronę zawodu blisko 13 tys. diagnostów laboratoryjnych w trudnych czasach komercjalizacji ochrony zdrowia.
Co zamierza Pani uczynić motywem przewodnim swojego urzędowania?
Chciałabym, by diagnosta laboratoryjny był faktycznym partnerem lekarza w procesie terapeutycznym I o to, jako prezes, będę zabiegać. Podniesienie rangi zawodu zamierzam uczynić priorytetowym zadaniem dla nowego zarządu naszej Izby. Należy podkreślić, iż w okolicy leczenia i rehabilitacji chorych, laboratoryjna diagnostyka medyczna stanowi podstawę dla istnienia i działalności każdego szpitala. Diagnosta laboratoryjny (zawód zaufania publicznego) jest najbliższym współpracownikiem lekarza w diagnozowaniu, leczeniu i prewencji dolegliwości. Regularnie jedynie diagnosta laboratoryjny może właściwie zinterpretować rezultat badania. Właściwe i fachowe doradztwo diagnosty laboratoryjnego ułatwia interpretację wyników i pomaga w dobrze najskuteczniejszej terapii.
Bardzo istotna jest prezentacja najlepszych z diagnostów i laboratoriów - ich osiągnięć, wiedzy, zasad funkcjonowania, drogi do sukcesu. Diagnosta laboratoryjny to zawód zaufania społecznego! I o taki status zawodowy diagnostów laboratoryjnych zamierzam walczyć jako prezes Izby w Sejmie, w mediach, u Prezydenta. Społeczeństwo musi dowiedzieć się o znaczeniu badań laboratoryjnych i o osobach wykonujących badania wedle najnowszą wiedzą i należytą starannością. Tj. następnym zadaniem dla nowego zarządu KIDL.
Jakie są pierwsze gorące problemy do rozwiązania poprzez nowy zarząd?
Społeczeństwu polskiemu potrzebne jest powstanie nowoczesnej ochrony zdrowia. Potrzebne są postępowe sposoby leczenia, te zaś nie sprowadzają się tylko do łatwiejszego dostępu pacjenta do leków (czasami bez recepty), które obniżają albo wygaszają symptomy. Chodzi również o to, by usuwać powody zachorowań. W Polsce potrzebna jest medycyna nowoczesna, która ma własne miejsce już w profilaktyce zdrowotnej. Fundamentalnym podstawą dobrej diagnozy i terapii jest oparcie ich o niezłą, wiarygodną diagnostykę medyczną, w tym laboratoryjną.
Jakie jest znaczenie diagnostyki laboratoryjnej i jak ono jest postrzegane poprzez lekarzy?
Diagnostyka laboratoryjna stanowi nie tylko fragment potrzebny do wywiadu lekarskiego i obserwacji, ale podstawę leczenia i jest jedyną wiarygodną sposobem naukową. Badanie laboratoryjne staje się nie tylko najprostszym, lecz również najtańszym źródłem informacji medycznej. Przypomnę, że właśnie badania laboratoryjne zawierają 70 proc. informacji o stanie klinicznym pacjenta i mogą wykryć chorobę jeszcze w fazie komórkowej i subkomórkowej. rezultat badania laboratoryjnego nie tylko jednoznacznie opisuje stan zdrowia pacjenta w dziedzinie badanej cechy, lecz również nadaje się do gromadzenia i przetwarzania w komputerowych bazach danych. Badanie wyników jest fundamentalnym narzędziem w programach oceny czynników ryzyka dolegliwości i częstości występowania różnych jednostek chorobowych. Zatem badania laboratoryjne to nie tylko diagnostyka i monitorowanie leczenia pacjentów, lecz podstawa oceny stanu zdrowotnego społeczeństwa i zagrożeń zdrowotnych.
Aktualnie w Polsce coraz częściej założenia i racjonalne myślenie nie pokrywają się z rzeczywistością. Należy zadać sobie pytanie: jakie są współczesne doktryny ochrony zdrowia? Czy mamy paradygmat profilaktyczny i prewencyjny czy tylko naprawczy? Wszyscy wiemy, iż lepiej zapobiegać niż leczyć. Tańsze są wydatki profilaktyki niż terapii i rehabilitacji. Stąd rodzi się następne pytanie: Jakie mamy procedury zapobiegania i profilaktyki, a jakie leczenia? Ile wydajemy na leki wykorzystywane terapii, a ile na badania profilaktyczne? I jak kontrolujemy wykonywanie tych badań? Łatwo na nie odpowiedzieć, przeglądając roczne zestawienia wydatków poniesionych poprzez NFZ. Niestety, w Polsce wzrastają wydatki wydatkowane na farmakoterapię.
Konieczne jest przejście w praktykach leczniczych do mechanizmu, w który należy włączyć
konieczne przedmioty do diagnozowania, monitorowania i uzyskania danych o zdrowiu i chorobie. Zmiana ta przyniesie pozytywne konsekwencje, nie tylko w sferze zdrowia społeczeństwa, lecz w pierwszej kolejności oszczędności w finansowaniu leczenia. W Polsce wyraźnie widoczna jest taka konieczność. U naszych sąsiadów - w Czechach już funkcjonują ściśle sformułowane algorytmy określające liczba i zakres badań diagnostycznych, które muszą zlecić lekarze w trakcie opieki nad pacjentem. W razie stwierdzenia niewykonania ich, z lekarzem nie może zostać podpisany następny kontrakt. Wiedza medyczna i doświadczenie lekarskie są i w dalszym ciągu będą nadzwyczajnie istotne - jednak współczesna medycyna i leczenie nie może w XXI wieku opierać się na głębokim spojrzeniu w oczy pacjenta. To może nieco przejaskrawione stwierdzenie, lecz niestety w wielu sytuacjach symptomy i objawy zewnętrzne są jedynym wskazaniem do podjęcia terapii, a badania diagnostyczne to ostateczność jeżeli stan pacjenta nie ulega poprawie.
Co jest kluczowym wyzwaniem przed którym stają medyczne laboratoria diagnostyczne w Polsce?
To my - diagności, musimy przekonać media, polityków i administrację o konieczności walki o okresowe ogólnonarodowe badania diagnostyczne najgroźniejszych chorób. Przemyślana akcja socjalna będzie początkiem zmian w systemie ochrony zdrowia, a również dobrym wizerunkiem naszej Izby w społeczeństwie.
Czy widzi Pani konieczność podjęcia inicjatyw, które przyczynią się do lepszego funkcjonowania medycznych laboratoriów diagnostycznych w Polsce?
W każdym środowisku mamy jednostki kompromitujące zawód. Niestety, zdarzenie to występuje również w środowisku diagnostów laboratoryjnych. Muszę jednak podkreślić, iż to są sytuacje sporadyczne. W diagnostyce laboratoryjnej mamy w najwyższym stopniu rozwinięte prawne formy egzekwowania jakości świadczonych usług. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 marca 2006 roku w kwestii standardów jakości dla medycznych laboratoriów diagnostycznych i mikrobiologicznych nakłada na wszystkie laboratoria wymóg prowadzenia kontroli jakości świadczonych usług zarówno wewnątrzlaboratoryjnych, jak i poprzez ośrodki zewnętrzne. Z informacji otrzymanej ze wszystkich ośrodków oceny wynika, iż powyżej 80 procent laboratoriów analitycznych i mikrobiologicznych, które były kontrolowane, wykazuje wykonywanie świadczeń na bardzo wysokim poziomie. Problem kontroli jakości leży po stronie kontraktujących badania, Warto sobie uświadomić, iż płatnik świadczeń zdrowotnych - zobligowany do nadzoru nad jakością udzielanych świadczeń zdrowotnych - nie kontroluje i nie wymaga od lekarzy podpisywania umów tylko z tymi laboratoriami, które ściśle spełniają wymogi określone prawem. Sam NFZ także nie kontroluje tych laboratoriów. Tym samym badania zlecane poprzez lekarzy - na ich wydatek - są wykonywane tam gdzie jest najtaniej, a to niestety nie zawsze znaczy wedle wymaganiami i wg właściwych norm jakościowych.. Laboratorium może być kontrolowane poprzez NFZ, Państwowego Inspektora Pracy, wojewodę, Wojewódzkiego i Powiatowego Inspektora Sanitarnego i Zespół Wizytatorów Krajowej Porady Diagnostów Laboratoryjnych. Te wszystkie organy mogą ze sobą współpracować. W rzeczywistości rożnie układa się ta współpraca w poszczególnych województwach. Przeważnie laboratoria są kontrolowane poprzez Zespoły Wizytatorów KRDL. Prowadzimy wizytacje planowane i interwencyjne. O nieprawidłowościach wizytatorzy mogą powiadomić Rzecznika Dyscyplinarnego, wojewodę, prokuratora bądź wydział wykroczeń. Niestety, jako samorząd nie mamy wpływu na mechanizm rejestracji laboratoriów i czas ich funkcjonowania. Narzędzia prawne do zamknięcia laboratorium posiada tylko wojewoda i organy ścigania.
Diagnosta laboratoryjny to bardzo młody zawód...
Tak, zostaliśmy powołani do życia ustawą o diagnostyce laboratoryjnej 10 lat temu.
Aktualnie w Polsce mamy wielu idealnie wykształconych diagnostów laboratoryjnych w 13 dziedzinach medycznych. Jest 1100 diagnostów posiadających tytuł specjalisty z diagnostyki laboratoryjnej pracujących w 2000 laboratoriach analitycznych i 360 diagnostów z tytułem specjalisty z mikrobiologii medycznej pracujących w 400 mikrobiologicznych laboratoriach, powyżej 140 ekspertów z laboratoryjnej genetyki medycznej, blisko 300 diagnostów ekspertów z laboratoryjnej transfuzjologii medycznej. Pragnę zaznaczyć, że diagności laboratoryjni muszą sami opłacać wydatki powiązane ze zdobywaniem tytułu specjalisty, a to jest wydatek powyżej 15 tys. złotych. Stąd uważam, iż jesteśmy bardzo ambitną ekipą zawodową, dla której dobro pacjenta jest największą wartością.
Jakie są kluczowe problemy laboratoriów diagnostycznych w Polsce?
Narodowy Fundusz Zdrowia jako płatnik nie kontraktuje bezpośrednio świadczeń z zakresu diagnostyki, co skutkuje, iż nie prowadzi również jakichkolwiek kontroli w dziedzinie liczby i jakości usług świadczonych poprzez medyczne laboratoria diagnostyczne.
Niektórzy lekarze zachęcani są do współpracy poprzez spółki oferujące wykonywanie badań laboratoryjnych za bardzo niskie ceny. Oszczędność taka wynika z obniżenia wydatków przez niespełnianie podstawowych standardów jakości zawartych w regulaminach prawa dla medycznych laboratoriów diagnostycznych. Fachowy, adekwatnie wykształcony personel laboratoriów jest zastępowany personelem bez uprawnień (na przykład technicy zamiast diagnostów), kwalifikacji, elementarnej wiedzy i minimalnego doświadczenia. Materiał od pacjentów jest transportowany poprzez sporo godz. do centralnych laboratoriów spółki. Niejednokrotnie długookresowy transport skutkuje, że dostarczony materiał nie spełnia już wartości diagnostycznych. Niektórzy dyrektorzy szpitali są przekonywani, iż diagnostyka laboratoryjna to działalność dodatkowa, niemedyczna, porównywalna z robotą kuchni, transportem czy pralnią. Taki tok rozumowania wskazuje na całkowity brak zrozumienia, czym jest mechanizm diagnostyczno-terapeutyczny i czym jest współpraca lekarza klinicysty z diagnostą laboratoryjnym. W razie tak ważnej z punktu widzenia bezpieczeństwa pacjenta dziedziny, jaką jest laboratoryjna diagnostyka medyczna (szereg badań laboratoryjnych ratujących życie jest koniecznych do wykonania w trybie pilnym czy natychmiastowym), pozbycie się poprzez szpital możliwości wykonywania we własnym zakresie badań diagnostycznych skutkuje utratę bezpieczeństwa poprzez pacjentów i znaczący dyskomfort dla lekarzy pozbawionych tym samym szybkiej i wiarygodnej diagnostyki laboratoryjnej i doradztwa ze strony doświadczonych diagnostów laboratoryjnych. Ponadto dyrektorzy szpitali, zawierając umowy z takimi firmami, zazwyczaj kierują się pozornym i krótkotrwałym zyskiem ekonomicznym.
to jest coraz powszechniejsza praktyka obracającą się nie przeciwko diagnostom, czy diagnostyce lecz przeciwko pacjentom i przeciwko systemowi opieki zdrowotnej. Zaoszczędzone na inicjalnym badaniu diagnostycznym pacjenta ((na przykład 15 zł z powodu prowadzi do rozwoju schorzenia, powikłań, antybiotykoterapii, leczenia szpitalnego, rehabilitacji, świadczeń socjalnych - których wydatków w Polsce nikt nie liczy. Liczy się tylko tych kilkanaście złotych zaoszczędzonych na inicjalnym badaniu pacjenta. lecz istnieje również szereg świadomych, patrzących przyszłościowo dyrektorów, którzy zdają sobie sprawę, iż swoje laboratorium diagnostyczne to w ostatecznym rozrachunku zysk dla pacjentów i szpitala. Z przykrością muszę powiedzieć, iż jakiekolwiek argumenty środowiska diagnostów w tej sprawie nie są przyjmowane poprzez Ministerstwo Zdrowia i centralę NFZ.
70 proc. informacji o stanie pacjenta
Diagnosta partnerem lekarza
O znaczeniu diagnostyki laboratoryjnej w procesie diagnozowania, leczenia chorób i ich zapobiegania, o wadze informacji, które niosą badania laboratoryjne, a również o finansowaniu badań laboratoryjnych mówi dr Elżbieta Puacz, nowy prezes Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych.
Dlaczego zdecydowała się Pani kandydować na stanowisko prezesa KRDL?
Wielu diagnostów, przekonało mnie, bym kandydowała na stanowisko Prezesa Izby. Z robotą samorządu diagnostów laboratoryjnych jestem związana od 2005 roku. W II kadencji pełniłam funkcje wiceprezesa i przedstawiciela Krajowej Porady w woj. lubelskim. Diagności zaufali mi po raz drugi, ponieważ łączy nas razem wypracowany program odbudowy prestiżu i rangi zawodu diagnosty laboratoryjnego. Funkcja prezesa Krajowej Porady Diagnostów Laboratoryjnych to bardzo zobowiązujące stanowisko. Delegaci z całej Polski powierzyli mi reprezentowanie i ochronę zawodu blisko 13 tys. diagnostów laboratoryjnych w trudnych czasach komercjalizacji ochrony zdrowia.
Co zamierza Pani uczynić motywem przewodnim swojego urzędowania?
Chciałabym, by diagnosta laboratoryjny był faktycznym partnerem lekarza w procesie terapeutycznym I o to, jako prezes, będę zabiegać. Podniesienie rangi zawodu zamierzam uczynić priorytetowym zadaniem dla nowego zarządu naszej Izby. Należy podkreślić, iż w okolicy leczenia i rehabilitacji chorych, laboratoryjna diagnostyka medyczna stanowi podstawę dla istnienia i działalności każdego szpitala. Diagnosta laboratoryjny (zawód zaufania publicznego) jest najbliższym współpracownikiem lekarza w diagnozowaniu, leczeniu i prewencji dolegliwości. Regularnie jedynie diagnosta laboratoryjny może właściwie zinterpretować rezultat badania. Właściwe i fachowe doradztwo diagnosty laboratoryjnego ułatwia interpretację wyników i pomaga w dobrze najskuteczniejszej terapii.
Bardzo istotna jest prezentacja najlepszych z diagnostów i laboratoriów - ich osiągnięć, wiedzy, zasad funkcjonowania, drogi do sukcesu. Diagnosta laboratoryjny to zawód zaufania społecznego! I o taki status zawodowy diagnostów laboratoryjnych zamierzam walczyć jako prezes Izby w Sejmie, w mediach, u Prezydenta. Społeczeństwo musi dowiedzieć się o znaczeniu badań laboratoryjnych i o osobach wykonujących badania wedle najnowszą wiedzą i należytą starannością. Tj. następnym zadaniem dla nowego zarządu KIDL.
Jakie są pierwsze gorące problemy do rozwiązania poprzez nowy zarząd?
Społeczeństwu polskiemu potrzebne jest powstanie nowoczesnej ochrony zdrowia. Potrzebne są postępowe sposoby leczenia, te zaś nie sprowadzają się tylko do łatwiejszego dostępu pacjenta do leków (czasami bez recepty), które obniżają albo wygaszają symptomy. Chodzi również o to, by usuwać powody zachorowań. W Polsce potrzebna jest medycyna nowoczesna, która ma własne miejsce już w profilaktyce zdrowotnej. Fundamentalnym podstawą dobrej diagnozy i terapii jest oparcie ich o niezłą, wiarygodną diagnostykę medyczną, w tym laboratoryjną.
Jakie jest znaczenie diagnostyki laboratoryjnej i jak ono jest postrzegane poprzez lekarzy?
Diagnostyka laboratoryjna stanowi nie tylko fragment potrzebny do wywiadu lekarskiego i obserwacji, ale podstawę leczenia i jest jedyną wiarygodną sposobem naukową. Badanie laboratoryjne staje się nie tylko najprostszym, lecz również najtańszym źródłem informacji medycznej. Przypomnę, że właśnie badania laboratoryjne zawierają 70 proc. informacji o stanie klinicznym pacjenta i mogą wykryć chorobę jeszcze w fazie komórkowej i subkomórkowej. rezultat badania laboratoryjnego nie tylko jednoznacznie opisuje stan zdrowia pacjenta w dziedzinie badanej cechy, lecz również nadaje się do gromadzenia i przetwarzania w komputerowych bazach danych. Badanie wyników jest fundamentalnym narzędziem w programach oceny czynników ryzyka dolegliwości i częstości występowania różnych jednostek chorobowych. Zatem badania laboratoryjne to nie tylko diagnostyka i monitorowanie leczenia pacjentów, lecz podstawa oceny stanu zdrowotnego społeczeństwa i zagrożeń zdrowotnych.
Aktualnie w Polsce coraz częściej założenia i racjonalne myślenie nie pokrywają się z rzeczywistością. Należy zadać sobie pytanie: jakie są współczesne doktryny ochrony zdrowia? Czy mamy paradygmat profilaktyczny i prewencyjny czy tylko naprawczy? Wszyscy wiemy, iż lepiej zapobiegać niż leczyć. Tańsze są wydatki profilaktyki niż terapii i rehabilitacji. Stąd rodzi się następne pytanie: Jakie mamy procedury zapobiegania i profilaktyki, a jakie leczenia? Ile wydajemy na leki wykorzystywane terapii, a ile na badania profilaktyczne? I jak kontrolujemy wykonywanie tych badań? Łatwo na nie odpowiedzieć, przeglądając roczne zestawienia wydatków poniesionych poprzez NFZ. Niestety, w Polsce wzrastają wydatki wydatkowane na farmakoterapię.
Konieczne jest przejście w praktykach leczniczych do mechanizmu, w który należy włączyć
konieczne przedmioty do diagnozowania, monitorowania i uzyskania danych o zdrowiu i chorobie. Zmiana ta przyniesie pozytywne konsekwencje, nie tylko w sferze zdrowia społeczeństwa, lecz w pierwszej kolejności oszczędności w finansowaniu leczenia. W Polsce wyraźnie widoczna jest taka konieczność. U naszych sąsiadów - w Czechach już funkcjonują ściśle sformułowane algorytmy określające liczba i zakres badań diagnostycznych, które muszą zlecić lekarze w trakcie opieki nad pacjentem. W razie stwierdzenia niewykonania ich, z lekarzem nie może zostać podpisany następny kontrakt. Wiedza medyczna i doświadczenie lekarskie są i w dalszym ciągu będą nadzwyczajnie istotne - jednak współczesna medycyna i leczenie nie może w XXI wieku opierać się na głębokim spojrzeniu w oczy pacjenta. To może nieco przejaskrawione stwierdzenie, lecz niestety w wielu sytuacjach symptomy i objawy zewnętrzne są jedynym wskazaniem do podjęcia terapii, a badania diagnostyczne to ostateczność jeżeli stan pacjenta nie ulega poprawie.
Co jest kluczowym wyzwaniem przed którym stają medyczne laboratoria diagnostyczne w Polsce?
To my - diagności, musimy przekonać media, polityków i administrację o konieczności walki o okresowe ogólnonarodowe badania diagnostyczne najgroźniejszych chorób. Przemyślana akcja socjalna będzie początkiem zmian w systemie ochrony zdrowia, a również dobrym wizerunkiem naszej Izby w społeczeństwie.
Czy widzi Pani konieczność podjęcia inicjatyw, które przyczynią się do lepszego funkcjonowania medycznych laboratoriów diagnostycznych w Polsce?
W każdym środowisku mamy jednostki kompromitujące zawód. Niestety, zdarzenie to występuje również w środowisku diagnostów laboratoryjnych. Muszę jednak podkreślić, iż to są sytuacje sporadyczne. W diagnostyce laboratoryjnej mamy w najwyższym stopniu rozwinięte prawne formy egzekwowania jakości świadczonych usług. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 marca 2006 roku w kwestii standardów jakości dla medycznych laboratoriów diagnostycznych i mikrobiologicznych nakłada na wszystkie laboratoria wymóg prowadzenia kontroli jakości świadczonych usług zarówno wewnątrzlaboratoryjnych, jak i poprzez ośrodki zewnętrzne. Z informacji otrzymanej ze wszystkich ośrodków oceny wynika, iż powyżej 80 procent laboratoriów analitycznych i mikrobiologicznych, które były kontrolowane, wykazuje wykonywanie świadczeń na bardzo wysokim poziomie. Problem kontroli jakości leży po stronie kontraktujących badania, Warto sobie uświadomić, iż płatnik świadczeń zdrowotnych - zobligowany do nadzoru nad jakością udzielanych świadczeń zdrowotnych - nie kontroluje i nie wymaga od lekarzy podpisywania umów tylko z tymi laboratoriami, które ściśle spełniają wymogi określone prawem. Sam NFZ także nie kontroluje tych laboratoriów. Tym samym badania zlecane poprzez lekarzy - na ich wydatek - są wykonywane tam gdzie jest najtaniej, a to niestety nie zawsze znaczy wedle wymaganiami i wg właściwych norm jakościowych.. Laboratorium może być kontrolowane poprzez NFZ, Państwowego Inspektora Pracy, wojewodę, Wojewódzkiego i Powiatowego Inspektora Sanitarnego i Zespół Wizytatorów Krajowej Porady Diagnostów Laboratoryjnych. Te wszystkie organy mogą ze sobą współpracować. W rzeczywistości rożnie układa się ta współpraca w poszczególnych województwach. Przeważnie laboratoria są kontrolowane poprzez Zespoły Wizytatorów KRDL. Prowadzimy wizytacje planowane i interwencyjne. O nieprawidłowościach wizytatorzy mogą powiadomić Rzecznika Dyscyplinarnego, wojewodę, prokuratora bądź wydział wykroczeń. Niestety, jako samorząd nie mamy wpływu na mechanizm rejestracji laboratoriów i czas ich funkcjonowania. Narzędzia prawne do zamknięcia laboratorium posiada tylko wojewoda i organy ścigania.
Diagnosta laboratoryjny to bardzo młody zawód...
Tak, zostaliśmy powołani do życia ustawą o diagnostyce laboratoryjnej 10 lat temu.
Aktualnie w Polsce mamy wielu idealnie wykształconych diagnostów laboratoryjnych w 13 dziedzinach medycznych. Jest 1100 diagnostów posiadających tytuł specjalisty z diagnostyki laboratoryjnej pracujących w 2000 laboratoriach analitycznych i 360 diagnostów z tytułem specjalisty z mikrobiologii medycznej pracujących w 400 mikrobiologicznych laboratoriach, powyżej 140 ekspertów z laboratoryjnej genetyki medycznej, blisko 300 diagnostów ekspertów z laboratoryjnej transfuzjologii medycznej. Pragnę zaznaczyć, że diagności laboratoryjni muszą sami opłacać wydatki powiązane ze zdobywaniem tytułu specjalisty, a to jest wydatek powyżej 15 tys. złotych. Stąd uważam, iż jesteśmy bardzo ambitną ekipą zawodową, dla której dobro pacjenta jest największą wartością.
Jakie są kluczowe problemy laboratoriów diagnostycznych w Polsce?
Narodowy Fundusz Zdrowia jako płatnik nie kontraktuje bezpośrednio świadczeń z zakresu diagnostyki, co skutkuje, iż nie prowadzi również jakichkolwiek kontroli w dziedzinie liczby i jakości usług świadczonych poprzez medyczne laboratoria diagnostyczne.
Niektórzy lekarze zachęcani są do współpracy poprzez spółki oferujące wykonywanie badań laboratoryjnych za bardzo niskie ceny. Oszczędność taka wynika z obniżenia wydatków przez niespełnianie podstawowych standardów jakości zawartych w regulaminach prawa dla medycznych laboratoriów diagnostycznych. Fachowy, adekwatnie wykształcony personel laboratoriów jest zastępowany personelem bez uprawnień (na przykład technicy zamiast diagnostów), kwalifikacji, elementarnej wiedzy i minimalnego doświadczenia. Materiał od pacjentów jest transportowany poprzez sporo godz. do centralnych laboratoriów spółki. Niejednokrotnie długookresowy transport skutkuje, że dostarczony materiał nie spełnia już wartości diagnostycznych. Niektórzy dyrektorzy szpitali są przekonywani, iż diagnostyka laboratoryjna to działalność dodatkowa, niemedyczna, porównywalna z robotą kuchni, transportem czy pralnią. Taki tok rozumowania wskazuje na całkowity brak zrozumienia, czym jest mechanizm diagnostyczno-terapeutyczny i czym jest współpraca lekarza klinicysty z diagnostą laboratoryjnym. W razie tak ważnej z punktu widzenia bezpieczeństwa pacjenta dziedziny, jaką jest laboratoryjna diagnostyka medyczna (szereg badań laboratoryjnych ratujących życie jest koniecznych do wykonania w trybie pilnym czy natychmiastowym), pozbycie się poprzez szpital możliwości wykonywania we własnym zakresie badań diagnostycznych skutkuje utratę bezpieczeństwa poprzez pacjentów i znaczący dyskomfort dla lekarzy pozbawionych tym samym szybkiej i wiarygodnej diagnostyki laboratoryjnej i doradztwa ze strony doświadczonych diagnostów laboratoryjnych. Ponadto dyrektorzy szpitali, zawierając umowy z takimi firmami, zazwyczaj kierują się pozornym i krótkotrwałym zyskiem ekonomicznym.
to jest coraz powszechniejsza praktyka obracającą się nie przeciwko diagnostom, czy diagnostyce lecz przeciwko pacjentom i przeciwko systemowi opieki zdrowotnej. Zaoszczędzone na inicjalnym badaniu diagnostycznym pacjenta ((na przykład 15 zł z powodu prowadzi do rozwoju schorzenia, powikłań, antybiotykoterapii, leczenia szpitalnego, rehabilitacji, świadczeń socjalnych - których wydatków w Polsce nikt nie liczy. Liczy się tylko tych kilkanaście złotych zaoszczędzonych na inicjalnym badaniu pacjenta. lecz istnieje również szereg świadomych, patrzących przyszłościowo dyrektorów, którzy zdają sobie sprawę, iż swoje laboratorium diagnostyczne to w ostatecznym rozrachunku zysk dla pacjentów i szpitala. Z przykrością muszę powiedzieć, iż jakiekolwiek argumenty środowiska diagnostów w tej sprawie nie są przyjmowane poprzez Ministerstwo Zdrowia i centralę NFZ.
Czym jest Diagnosta partnerem lekarza znaczenie w Leczenie D .