Wydłużenie czasu pracy w podmiotach leczniczych definicja

Co znaczy:

Ustawa o działalności leczniczej

Wydłużenie czasu pracy w podmiotach leczniczych

Ustawa o działalności leczniczej, prócz nowej nomenklatury, wprowadziła sporo rewolucyjnych zmian, pozbawiając pewne ekipy zawodowe przysługujących im od powyżej 40 lat przywilejów w dziedzinie wymiaru czasu pracy.

Edyta BartelaAutor: E. Bartela

Po 1 lipca 2011 roku Ustawę o zakładach opieki zdrowotnej zastąpiła Ustawa o działalności leczniczej, która wymieniła dotychczasowe zasady dotyczące czasu pracy pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. W najwyższym stopniu kontrowersyjne zmiany zostaną jednak wprowadzone do porządku krajowego dopiero z dniem 1 lipca 2014 roku.



Wedle Kodeksem pracy, co do zasady wymiar czasu pracy pracowników wynosi 8 godz. na dzień i przeciętnie 40 godz. w tygodniu. Kodeks pracy stosuje się jednak wyłącznie w wypadkach nieuregulowanych przepisami szczególnymi, którym był dotąd rozdział 2 działu II Ustawy z dnia 30 sierpnia 1990 r. o zakładach opieki zdrowotnej, przewidując krótszy czas pracy pracowników ochrony zdrowia.

Uchylony art. 32g Ustawy o ZOZ zawierał regulację,
wedle którą czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej co do zasady nie mógł przekraczać 7 godz. i 35 min. i przeciętnie 37 godz. i 55 min. na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Klasyfikacja ta nie obowiązywała pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych, bo ich wymiar czasu pracy wynosił 8 godz. na dobę i przeciętnie 40 godz. na tydzień.

Nowa Ustawa o działalności leczniczej utrzymała dotychczasowy wymiar czasu pracy pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych na poziomie 7 godz. i 35 min. na dobę i przeciętnie 37 godz. i 55 min. pośrodku tygodnia. Nie zostały także wprowadzone zmiany w razie wymiaru czasu pracy pracowników technicznych, gospodarczych i obsługi, a również pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami.

Największa rewolucja nastąpiła przez likwidację przywileju pracowników komórek organizacyjnych (zakładów i pracowni):

- radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach diagnostycznych albo leczniczych źródła promieniowania jonizującego,

- fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii, cytodiagnostyki, medycyny sądowej albo prosektoriów.

W Ustawie o działalności leczniczej nie powtórzono gdyż zapisu art. 32g ust. 3 Ustawy o ZOZ.
wedle nowelizacją, w zakładach i pracowniach podmiotów leczniczych pracownicy pracujący dotychczas 5 godz. na dzień, będą pracować w wymiarze 7 godz. i 35 min. na dobę i przeciętnie 37 godz. i 55 min. pośrodku tygodnia. Niewątpliwie spowoduje to wydłużenie ich czasu pracy w dziennym wymiarze o 2 godziny i 35 min., jest to przeciętnie 12 godz. i 55 min. w tygodniu.

Chcąc lepiej przygotować podmioty lecznicze i środowiska lekarskie na wydłużenie czasu ich pracy, a równocześnie nie zamierzając wprowadzać tak radykalnych rozwiązań z dnia dziennie, ustawodawca na mocy art. 214 Ustawy o działalności leczniczej pozostawił niezmieniony czas pracy do 1 lipca 2014 r. pracowników komórek organizacyjnych między innymi radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej, fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii, cytodiagnostyki, medycyny sądowej i prosektoriów, w wymiarze 5 godz. na dobę i przeciętnie 25 godz. na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.