Debata o usługach medycznych w UE - definicja

Co znaczy: We wtorek Komisja Europejska rozpoczęła konsultacje w kwestii przyszłych regulacji dotyczących korzystania ze świadczeń zdrowotnych na terenie całej Wspólnoty. Ochrona zdrowia została wyłączona z dyrektywy o usługach. Komisja Europejska uznała jednak, iż istnieje potrzeba uregulowania zasad ponadgraniczego świadczenia usług zdrowotnych. Świadczą o tym pomiędzy innymi orzeczenia Europejskiego Trybunału Konstytucyjnego, który już kilkakrotnie rozstrzygał podobne sprawy. Ostatnio w wydanym 16 maja wyroku Trybunał orzekł jednoznacznie, iż pacjent powinien dostać zgodę na leczenie za granicą, jeżeli danego świadczenia nie można mu zapewnić w państwie w stosownym z medycznego punktu widzenia czasie. Kwestia dotyczyła 75-letniej Brytyjki Yvonne Watts skierowanej na zabieg wszczepienia stawu biodrowego, na który miała czekać ok. roku. Pani Watts nie chciała jednak czekać i wystąpiła o zgodę na leczenie za granicą. Oddział funduszu zdrowia odmówił jednak jej wydania. Pacjentka udała się wówczas do Francji i tam poddała operacji, płacąc za nią równowartość 3900 funtów. Trybunał uznał, iż brytyjski mechanizm opieki zdrowotnej (National Health Service - NHS) mógł odmówić pacjentce zgody na leczenie za granicą tylko pod warunkiem, iż czas oczekiwania na świadczenie w państwie nie przekraczał "terminu medycznie możliwego do przyjęcia z uwzględnieniem obiektywnej oceny medycznej potrzeb klinicznych zainteresowanego w świetle jego stanu chorobowego, jego historii, prawdopodobnego dalszego przebiegu dolegliwości, stopnia bólu albo rodzaju niepełnosprawności w momencie ubiegania się o zgodę". Sędziowie stwierdzili także, iż "pacjent, który uzyskał zgodę na leczenie szpitalne w innym kraju członkowskim albo który spotkał się z bezzasadną odmową wydania zgody, jest uprawniony do pokrycia poprzez właściwą instytucję wydatków leczenia, wedle przepisami prawnymi państwa, gdzie przeprowadzono leczenie, tak jak gdyby był w nim ubezpieczony". To orzeczenie Trybunału uznano za krok w kierunku większego otwarcia rynku usług medycznych i swobody pacjentów w wyborze miejsca leczenia. Kwestia jest jednak skomplikowana, a brak regulaminów prawnych utrudnia korzystanie ze świadczeń za granicą. Aktualnie leczy się w ten sposób raptem 1% mieszkańców Unii. Stąd decyzja Komisji, aby podjąć na początku debatę, a później, w 2007 r., przedstawić projekt regulaminów prawnych w tej dziedzinie. Mają one także uregulować zasady świadczenia usług medycznych za granicą, zarówno poprzez spółki, jak i indywidualnych lekarzy. Pierwotnie sprawy te miały zostać ujęte w tak zwany dyrektywie Bolkensteina, która zakładała daleko idącą liberalizację rynku usług. W czasie prac nad projektem ochrona zdrowia została jednak wyłączona spod jej kompetencji, a cała instrukcja znacząco ograniczona. źródło: www.mp.pl/kurier/