Pomysł na pełen uśmiech - definicja

Co znaczy: Chęć doskonalenia tworów natury nie jest wymysłem współczesnego człowieka. Co prawda, chirurgia plastyczna rozwinęła się znacząco w ostatnim stuleciu, jednak pierwsze sposoby poprawiające nasz wygląd pojawiły się wieki temu. Już w starożytnych cywilizacjach zastępowano brakujące zęby innymi tworzywami. Przewarzająca część z nich efektywnie odstraszyłaby dzisiejszych pacjentów placówek stomatologicznych. Implant, a więc co? Implanty są rozwiązaniem dla tych, którzy ze względów zdrowotnych czy losowych, stracili część uzębienia. Prężnie rozwijająca się branża protetyczna umożliwia aktualnie prawie najlepszą rekonstrukcję brakujących zębów. Implant wyglądem przypomina śrubę. Po wszczepieniu w kość żuchwy zastępuje nasz naturalny korzeń zęba. To do niego przymocowuje się koronę, która imituje utracony ząb. Najczęściej implant wykonuje się z tytanu, a koronę z tlenku cyrkonu albo metalu, z napalaną porcelaną. – Takie materiały są idealnie tolerowane poprzez nasz organizm, są biokompatybilne. Dlatego bardzo rzadko zdarza się, tak aby implanty zostały odrzucone jako ciało obce – mówi Tomasz Niedźwiedzki, stomatolog z Centrum Stomatologii Candeo. – Tytan i jego stopy są także bardzo wytrzymałe i bez problemu zniosą obciążenia, jakim podlegają korzenie naturalnych zębów – dodaje. Kość, gdzie znajduje się implant, pokryta jest błoną śluzową, więc efektywnie maskuje metalowy wszczep, korona zaś doskonale imituje prawdziwy ząb, stąd sprawa estetyczna inwestycji w implanty jest oczywista. Takimi udogodnieniami niestety nie mogli cieszyć się nasi przodkowie przed wiekami. Drewniane zęby Sposobów na ubytki w uzębieniu było sporo. W starożytnym Egipcie zęby zastępowano raczej wszczepami z kości słoniowej, drewna, muszli albo żelaza. Ten ostatni materiał stosowano również w starożytnym Rzymie, o czym świadczy wykryta poprzez archeologów czaszka mężczyzny z bardzo dobrze zachowanym implantem górnego zęba. Był on w całości wykonany z żelaza - wykuty poprzez kowala. Jeszcze większą determinacją w wypełnianiu braków w jamie ustnej, wykazali się mieszkańcy Ameryki Północnej. W najstarszym na tym terenie odkopanym grobie, datowanym na 4500 lat wstecz, znajdowała się czaszka mężczyzny, która w przedniej części była kompletnie pozbawiona zębów. Naturalne zęby zastąpiono przeszczepionymi zębami zwierzęcymi. Zaś mieszkańcy Ameryki Środkowej, borykający się z problemem ubytków w uzębieniu, wykorzystywali do tego celu muszle morskie. Miały one kształt stożków i zastępowały raczej zęby sieczne. Po drugiej stronie globu, w Japonii, pierwsze implanty wykonywano z drewna egzotycznego. Od żelaza do.. tytanu Fakt, iż dzisiaj nie musimy wszczepiać w żuchwę żelaza czy drewna, jest możliwy dzięki licznym badaniom naukowców. Wkład w postęp implantologii miał już najpierw XII wieku arabski doktor Abulcasis, który opisał zabieg replantacji wybitych albo przemieszczonych zębów. To on wskazał na sposobność wszczepienia kości wołowej uformowanej na kształt brakujących zębów. Z kolei w XVI wieku Ambroise Pare, francuski chirurg, zastępował utracone zęby implantami z kości słoniowej. Znaczny przełom przyniósł dopiero XIX wiek, kiedy po raz pierwszy wszczepiono platynowy dysk, na którym umieszczono platynową koronę. W 1887 roku znacząco przybliżono się już do współcześnie stosowanych tworzyw. Prócz platyny i porcelany, implant pokryto warstwą ołowiu o szorstkiej powierzchni, której celem było uzyskanie lepszej przyczepności wszczepu. Prawdziwy rozrost tej dziedziny stomatologii nastąpił w XX wieku wspólnie z działalnością szwedzkiego ortopedy i chirurga Per Ingvar Branemarka. To dzięki jego zasługom dzisiejszy implant wykonuje się z tytanu, gwarantując tym samym trwałość i wygodę. Od wieków szukano sposobów na rekonstrukcję zębów. Mimo, iż dziś nie wyobrażamy już sobie implantów z drewna czy żelaza, tysiące lat temu był to jedyny sposób na niebrzydki uśmiech. aktualnie pełny zgryz odzyskać wiele łatwiej. I to dla nas następny przyczyna, aby się uśmiechać