IPDDL: Niskie nakłady na diagnostykę laboratoryjną definicja

Co znaczy:

Finansowanie opieki zdrowotnej

IPDDL: Niskie nakłady na diagnostykę laboratoryjną

Dostęp do badań diagnostycznych stawia Polskę na jedynym z ostatnich miejsc w Europie. Przy stałym wzroście kosztów na leki, opłaty NFZ na diagnostykę laboratoryjną wykazują tendencje spadkowe, a jest ona źródłem 60-90% wszystkich informacji decyzyjnych o postępowaniu z pacjentem.

IPDDL apeluje o wyższe nakłady na diagnostykę laboratoryjnąAutor: Shutterstock

Badania diagnostyczno-laboratoryjne są częścią badań medycznych świadczonych pacjentowi w ramach jego ubezpieczenia zdrowotnego. Sprawdzony mechanizm opieki zdrowotnej zakłada w kolejności: edukację-profilaktykę (inicjalną, I i II etapy), diagnostykę, terapię, rehabilitację albo leczenie paliatywne. W Polsce największy nacisk położony jest na leczenie, brakuje z kolei zarówno po stronie płatnika, jak kadry medycznej świadomości utraconych korzyści wynikających z nie przeprowadzania nieinwazyjnych badań laboratoryjnych. W Polsce w wielu sytuacjach symptomy i objawy zewnętrzne są jedynym wskazaniem do podjęcia terapii, a badania diagnostyczne to ostateczność wprowadzana jeżeli stan pacjenta nie ulega poprawie. W Czechach z kolei funkcjonują ściśle sformułowane algorytmy określające liczba i zakres badań diagnostycznych, które musi zlecić doktor w trakcie opieki nad pacjentem. W razie stwierdzenia niewykonania ich, z lekarzem nie może zostać podpisany następny kontrakt, gdyż w ocenie tamtejszego mechanizmu to jest działanie na szkodę pacjenta i płatnika.

Nakłady na diagnostyczną medycynę laboratoryjną w Polsce są 3-5-krotnie niższe niż w państwach wysokorozwiniętych. Wg danych OECD Health z 2008 roku, dotyczących kosztów na zdrowie per capita, Polska wydaje 1 213 USD i jest na końcu listy. Z państw ościennych wyprzedzają nas między innymi Czechy (1 781 USD), Słowacja (1 738 USD) i Węgry (1 437 USD). Mimo, iż w Polsce opłaty na zdrowie stale wzrastają, a dynamika tego wzrostu jest w ostatnich latach jedną z najwyższych w Europie (roczny przyrost rzeczywistych kosztów na zdrowie per capita wynosi 7,5%), to na diagnostykę laboratoryjną w Polsce w 2009 roku wydatkowano per capita 6,3 Euro (w UE te opłaty wyniosły średnio 23,4 Euro). W Polsce prognozuje się, iż opłaty na zdrowie będą wciąż wzrastać, nie ma jednak planów powiększenia puli kosztów na diagnostykę, aczkolwiek badania laboratoryjne in vitro są źródłem 60-90% wszystkich informacji decyzyjnych o postępowaniu z pacjentem i stanowią tylko 2,8 %-5,0% wydatków opieki medycznej.

mechanizm opieki zdrowotnej w Polsce nie gwarantuje w dostępnych świadczeniach pełnego zastosowania diagnostyki laboratoryjnej, dlatego przewarzająca część lekarzy nie zleca badań pacjentom, co z powodu opóźnia wykrywanie wielu chorób. Nie wykonanie potrzebnych badań skutkuje więcej zleceń specjalistycznych, a poprzez to droższych badań narządowych (na przykład badań obrazowych) i jest powodem dłuższego leczenia i znacząco (regularnie kilkukrotnie) powiększa wydatek długofalowej opieki nad chorym.