Nowoczesny stetoskop definicja
Co znaczy:
Ultrasonografia jest używana jako istotne narzędzie diagnostyczne w oddziałach intensywnej terapii i medycynie ratunkowej już od wielu lat. Jednak pośrodku ostatnich kilku lat nastąpiła prawdziwa eksplozja zainteresowania tą techniką pośród anestezjologów i intensywistów.
Co zatem wywołało, iż znana już od lat sposób diagnostyczna stała się „trendy” do tego stopnia, iż w macierzystym oddziale autora jedyny aparat usg jest każdego dnia „rozchwytywany”, a na kursy echo i USG trzeba czekać w kolejce chętnych lekarzy naszej specjalności? W kontekście „usg –manii” warto się także zastanowić czy zakup kosztownej aparatury służącej do badania ultrasonograficznego jest ekonomicznie uzasadniony z punktu widzenia zysków oddziału i jednostki finansującej.
Przenośne aparaty
Najważniejsze znaczenie dla upowszechnienia ultrasonografii w oddziałach szpitalnych miała rewolucja technologiczna, które doprowadziła do opracowania małych, przenośnych i prostych w obsłudze aparatów. W warunkach oddziału intensywnej terapii (OIT) i bloku operacyjnego takie urządzenia można łatwo i błyskawicznie przenosić do miejsc, gdzie są obecnie potrzebne. Niewielkie rozmiary i odporność na uszkodzenia są nadzwyczajnie pożądane w OIT i sali operacyjnej, gdzie liczy się każdy dodatkowy metr sześcienny przestrzeni wypełnionej aparaturą medyczną. Krótki, kilkusekundowy czas rozruchu nowoczesnych aparatów pozwala na rozpoczęcie badania diagnostycznego w stanach zagrożenia życia, nawet gdy najkrótsza zwłoka mogłaby opóźnić diagnostykę i wdrożenie właściwych działań ratunkowych.
Rozwój technologiczny doprowadził do wprowadzenia na rynek urządzeń w miarę prostych w obsłudze o wysokiej rozdzielczości, co znacznie ułatwia interpretację obrazu nawet mniej doświadczonym sonografistom. W rezultacie użytkownikami aparatów USG stali się także anestezjolodzy i intensywiści.
Znieczulenie pod kontrolą
Lekarze tej mocno stechnicyzowanej specjalności błyskawicznie zorientowali się w olbrzymich możliwościach, jakie daje ta sposób obrazowania. Wprowadzenie identyfikacji ultrasonograficznej w czasie znieczulenia miejscowego pozwala na dokładną nawigację igłą i zdeponowanie dawki środka znieczulenia miejscowego pod kontrolą obrazu na monitorze w bezpośredniej bliskości nerwów i splotów nerwowych.
W licznych publikacjach udowodniono, iż ta sposób wykonywania blokady regionalnej jest skuteczniejsza i wiąże się ze zmniejszeniem odsetka powikłań w porównaniu ze służącą dotąd sposobem wykorzystującą stymulację nerwów.
USG w czasie kaniulacji
Od kilku lat obrazowanie dzięki ultrasonografii zaczęto wykorzystywać w czasie kaniulacji centralnych naczyń żylnych i naczyń obwodowych. Do niedawna jedyną sposobem identyfikacji naczyń była sposób „na punkty anatomiczne”, gdzie prawdopodobny przebieg niewidocznych, głębiej położonych naczyń był wyznaczany poprzez położenie sąsiadujących struktur anatomicznych (mięśni, naczyń, struktur kostnych).
Taka sposób ma niestety sporo wad wynikających z anomalii anatomicznych i nietypowego przebiegu naczyń. W rezultacie powtarzanych „na ślepo” prób kaniulacji powiększa się ryzyko powikłań, z których wybrane na przykład odma opłucnowa mogą prowadzić do wystąpienia stanu zagrożenia życia. Kaniulacja pod kontrolą USG pozwala lekarzowi na wizualizację właściwych naczyń, ocenę ich drożności i łatwą nawigację igłą.
Zalecana sposób
W piśmiennictwie istnieją przekonywujące dowody potwierdzające, iż kaniulacja naczyń centralnych dzięki ultrasonografii jest sposobem bezpieczniejszą i skuteczniejszą niż tradycyjna sposób topograficzna. Nie powinno więc budzić zdziwienia, iż instytucje zajmujące się bezpieczeństwem w medycynie na przykład brytyjski NICE (National Institute for Clinical Excellence) czy Amerykańskie Towarzystwo Lekarzy Medycyny Ratunkowej rekomendują taką właśnie metodę uzyskiwania centralnego dostępu dożylnego.
Ultrasonografia może być także niezmiernie przydatna przy trudnościach z kaniulacją naczyń obwodowych na przykład u pacjentów otyłych.
USG w resuscytacji
Odpowiednikiem nowych zastosowań USG w medycynie stanów krytycznych jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Tradycyjnie rozpoznanie zatrzymania krążenia opiera się na stwierdzeniu braku oznak życia: spontanicznego poruszania się, oddychania i obecności tętna. Brak efektywności hemodynamicznej serca i ustanie jego funkcji jako pompy tłoczącej krew wynika z ciężkich zaburzeń rytmu (migotanie komór albo asystolia) lub z rozkojarzenia czynności elektrycznej i mechanicznej serca (PEA-aktywność elektryczna bez tętna). W tym ostatnim przypadku echokardiografia pozwala na zróżnicowanie pomiędzy prawdziwym zatrzymaniem krążenia (gdy serce nie kurczy się), a zespołem małego rzutu (gdy serce kurczy się bardzo słabo) i nie wywołuje wyczuwalnej fali tętna. Zróżnicowanie tych dwóch stanów może w ważny sposób modyfikować postępowanie ratunkowe i rokowanie.
W najnowszych wytycznych Europejskiej Porady Resuscytacji (ERC), opublikowanych w grudniu 2010 po raz pierwszy wspomina się o możliwości zastosowania echokardiografii w czasie prowadzenia resuscytacji . Podkreśla się, iż echokardiografia umożliwia wykrycie niektórych „odwracalnych” przyczyn zatrzymania krążenia na przykład tamponady serca, odmy prężnej, zaburzeń kurczliwości, hipowolemii i zatorowości płucnej, co pozwala natychmiast wdrożyć właściwe leczenie przyczynowe. Oczywiście wykrycie niektórych z tych patologii „tradycyjnymi sposobami” w trakcie resuscytacji jest praktycznie niemożliwe, co minimalizuje szanse na powodzenie akcji ratunkowej.
Protokoły badania
Specyfika działań medycznych podejmowanych w intensywnej terapii i medycynie ratunkowej spowodowała, iż w ostatnich latach opracowano sporo prostych protokołów badania USG ukierunkowanych na szybką diagnostykę na przykład FAST, FATE.
Takie przyłóżkowe, nieinwazyjne badanie realizowane pośrodku 2-3min. ma pomóc intensywiście w identyfikacji stanu zagrożenia życia i podjęciu natychmiastowych działań ratowniczych. Powtórzenie badania pozwala ocenić skuteczność wdrożonego leczenia.
Odpowiednikiem prostego protokołu stosowanego do oceny pacjentów z tępymi urazami brzucha i klatki piersiowej jest FAST (Focused Assessment with Sonography in Trauma).
Badanie, gdzie głowica przykładana jest w pięciu zdefiniowanych miejscach ma na celu potwierdzić obecność wolnego płynu w jamie brzusznej, miednicy albo worku osierdziowym.
Błyskawiczna diagnostyka pozwala szybciej przekazać pacjenta do bloku operacyjnego, co może w stopniu decyzyjnym przyczynić się do poprawy rokowania.
Badanie FAST realizowane jest już od kilku lat na polu walki poprzez amerykańskich paramedyków w Afganistanie i Iraku. Rosnącą popularność w intensywnej terapii zdobywają inne proste protokoły na przykład FATE i BLUE, które pomagają dokonać „screeningowego” badania serca i płuc.
Bez wątpienia wprowadzenie różnych aplikacji ultrasonografii do anestezjologii i intensywnej terapii odegrało kolosalną rolę w rozwoju tej specjalności.
Aparat USG stał się nowoczesnym stetoskopem . Dla intensywisty to już nie tylko doskonałe nieinwazyjne narzędzie diagnostyczne, lecz i „monitor” funkcji życiowych dający wgląd w pracę najważniejszych narządów.
Od 40 do 130 tys. zł
Zakup aparatu USG na potrzeby oddziału pozostaje jednak ciągle sporym wydatkiem, ponieważ waha się między 40 a 130tys. złotych (zależnie od klasy i wyposażenia). Jak więc przekonać szpitalnych decydentów, iż to jest inwestycja opłacalna? Za zakupem przemawiają dwa istotne argumenty: poprawa bezpieczeństwa chorych i długoterminowa zredukowanie wydatków.
W licznych publikacjach udowodniono, iż wykorzystanie USG minimalizuje ryzyko powikłań w wykonywaniu blokad regionalnych i w czasie kaniulacji żył centralnych. Wysoka czułość badania ultrasonograficznego jest regularnie wystarczającym źródłem informacji diagnostycznych eliminując potrzebę wykonywania tomografii komputerowej. Może to mieć
najważniejsze znaczenie u chorych hospitalizowanych w OIT, którzy na skutek ciężkiego stanu ogólnego nie mogą opuszczać oddziału. wykorzystanie szybkiej, przyłóżkowej, nieinwazyjnej sposoby diagnostycznej, jaką jest USG, może pozwolić na szybką identyfikację wielu stanów zagrożenia życia i przyspieszenie wdrożenia natychmiastowej terapii ratunkowej.
Lepsza jakość znieczulenia
Blokady regionalne realizowane dzięki USG pozwalają na osiągnięcie lepszej jakości znieczulenia przy zastosowaniu mniejszej dawki leku. Pozwala to równocześnie na redukcja albo całkowite wyeliminowanie środków sedacyjnych. Dokładne zdeponowanie środka znieczulającego przyspiesza start blokady. W rezultacie skraca się czas oczekiwania na znieczulenie. Pozwala to wykonać większą liczba operacji na jednej sali operacyjnej i zredukować liczba zużywanych leków. Dobra analgezja pooperacyjna redukuje zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe i umożliwia skrócenie albo wyeliminowanie pobytu w oddziale pooperacyjnym (tak zwany fast-track). Mniejsze zaangażowanie personelu pielęgniarskiego może umożliwić oddelegowanie go do innych zadań.
Mniejsze ryzyko poważnych powikłań jatrogennych towarzyszących blokadom regionalnym(odma opłucnowa, porażenia nerwów) albo kaniulacjom centralnych naczyń żylnych to mniejsze wydatki leczenia, rehabilitacji i wydatków odszkodowań.
Ultrasonografia staje się jednym z podstawowych, każdego dnia służących narzędzi w anestezjologii i intensywnej terapii. Zakup aparatu usg dedykowanego na potrzeby oddziału anestezjologii wydaje się być oczywistym wymogiem, który poprawia bezpieczeństwo chorego i jakość świadczonych usług.
Dr n.med Paweł Andruszkiewicz
USG to prawie „monitor” funkcji życiowych
Nowoczesny stetoskop
Ultrasonografia jest używana jako istotne narzędzie diagnostyczne w oddziałach intensywnej terapii i medycynie ratunkowej już od wielu lat. Jednak pośrodku ostatnich kilku lat nastąpiła prawdziwa eksplozja zainteresowania tą techniką pośród anestezjologów i intensywistów.
Co zatem wywołało, iż znana już od lat sposób diagnostyczna stała się „trendy” do tego stopnia, iż w macierzystym oddziale autora jedyny aparat usg jest każdego dnia „rozchwytywany”, a na kursy echo i USG trzeba czekać w kolejce chętnych lekarzy naszej specjalności? W kontekście „usg –manii” warto się także zastanowić czy zakup kosztownej aparatury służącej do badania ultrasonograficznego jest ekonomicznie uzasadniony z punktu widzenia zysków oddziału i jednostki finansującej.
Przenośne aparaty
Najważniejsze znaczenie dla upowszechnienia ultrasonografii w oddziałach szpitalnych miała rewolucja technologiczna, które doprowadziła do opracowania małych, przenośnych i prostych w obsłudze aparatów. W warunkach oddziału intensywnej terapii (OIT) i bloku operacyjnego takie urządzenia można łatwo i błyskawicznie przenosić do miejsc, gdzie są obecnie potrzebne. Niewielkie rozmiary i odporność na uszkodzenia są nadzwyczajnie pożądane w OIT i sali operacyjnej, gdzie liczy się każdy dodatkowy metr sześcienny przestrzeni wypełnionej aparaturą medyczną. Krótki, kilkusekundowy czas rozruchu nowoczesnych aparatów pozwala na rozpoczęcie badania diagnostycznego w stanach zagrożenia życia, nawet gdy najkrótsza zwłoka mogłaby opóźnić diagnostykę i wdrożenie właściwych działań ratunkowych.
Rozwój technologiczny doprowadził do wprowadzenia na rynek urządzeń w miarę prostych w obsłudze o wysokiej rozdzielczości, co znacznie ułatwia interpretację obrazu nawet mniej doświadczonym sonografistom. W rezultacie użytkownikami aparatów USG stali się także anestezjolodzy i intensywiści.
Znieczulenie pod kontrolą
Lekarze tej mocno stechnicyzowanej specjalności błyskawicznie zorientowali się w olbrzymich możliwościach, jakie daje ta sposób obrazowania. Wprowadzenie identyfikacji ultrasonograficznej w czasie znieczulenia miejscowego pozwala na dokładną nawigację igłą i zdeponowanie dawki środka znieczulenia miejscowego pod kontrolą obrazu na monitorze w bezpośredniej bliskości nerwów i splotów nerwowych.
W licznych publikacjach udowodniono, iż ta sposób wykonywania blokady regionalnej jest skuteczniejsza i wiąże się ze zmniejszeniem odsetka powikłań w porównaniu ze służącą dotąd sposobem wykorzystującą stymulację nerwów.
USG w czasie kaniulacji
Od kilku lat obrazowanie dzięki ultrasonografii zaczęto wykorzystywać w czasie kaniulacji centralnych naczyń żylnych i naczyń obwodowych. Do niedawna jedyną sposobem identyfikacji naczyń była sposób „na punkty anatomiczne”, gdzie prawdopodobny przebieg niewidocznych, głębiej położonych naczyń był wyznaczany poprzez położenie sąsiadujących struktur anatomicznych (mięśni, naczyń, struktur kostnych).
Taka sposób ma niestety sporo wad wynikających z anomalii anatomicznych i nietypowego przebiegu naczyń. W rezultacie powtarzanych „na ślepo” prób kaniulacji powiększa się ryzyko powikłań, z których wybrane na przykład odma opłucnowa mogą prowadzić do wystąpienia stanu zagrożenia życia. Kaniulacja pod kontrolą USG pozwala lekarzowi na wizualizację właściwych naczyń, ocenę ich drożności i łatwą nawigację igłą.
Zalecana sposób
W piśmiennictwie istnieją przekonywujące dowody potwierdzające, iż kaniulacja naczyń centralnych dzięki ultrasonografii jest sposobem bezpieczniejszą i skuteczniejszą niż tradycyjna sposób topograficzna. Nie powinno więc budzić zdziwienia, iż instytucje zajmujące się bezpieczeństwem w medycynie na przykład brytyjski NICE (National Institute for Clinical Excellence) czy Amerykańskie Towarzystwo Lekarzy Medycyny Ratunkowej rekomendują taką właśnie metodę uzyskiwania centralnego dostępu dożylnego.
Ultrasonografia może być także niezmiernie przydatna przy trudnościach z kaniulacją naczyń obwodowych na przykład u pacjentów otyłych.
USG w resuscytacji
Odpowiednikiem nowych zastosowań USG w medycynie stanów krytycznych jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Tradycyjnie rozpoznanie zatrzymania krążenia opiera się na stwierdzeniu braku oznak życia: spontanicznego poruszania się, oddychania i obecności tętna. Brak efektywności hemodynamicznej serca i ustanie jego funkcji jako pompy tłoczącej krew wynika z ciężkich zaburzeń rytmu (migotanie komór albo asystolia) lub z rozkojarzenia czynności elektrycznej i mechanicznej serca (PEA-aktywność elektryczna bez tętna). W tym ostatnim przypadku echokardiografia pozwala na zróżnicowanie pomiędzy prawdziwym zatrzymaniem krążenia (gdy serce nie kurczy się), a zespołem małego rzutu (gdy serce kurczy się bardzo słabo) i nie wywołuje wyczuwalnej fali tętna. Zróżnicowanie tych dwóch stanów może w ważny sposób modyfikować postępowanie ratunkowe i rokowanie.
W najnowszych wytycznych Europejskiej Porady Resuscytacji (ERC), opublikowanych w grudniu 2010 po raz pierwszy wspomina się o możliwości zastosowania echokardiografii w czasie prowadzenia resuscytacji . Podkreśla się, iż echokardiografia umożliwia wykrycie niektórych „odwracalnych” przyczyn zatrzymania krążenia na przykład tamponady serca, odmy prężnej, zaburzeń kurczliwości, hipowolemii i zatorowości płucnej, co pozwala natychmiast wdrożyć właściwe leczenie przyczynowe. Oczywiście wykrycie niektórych z tych patologii „tradycyjnymi sposobami” w trakcie resuscytacji jest praktycznie niemożliwe, co minimalizuje szanse na powodzenie akcji ratunkowej.
Protokoły badania
Specyfika działań medycznych podejmowanych w intensywnej terapii i medycynie ratunkowej spowodowała, iż w ostatnich latach opracowano sporo prostych protokołów badania USG ukierunkowanych na szybką diagnostykę na przykład FAST, FATE.
Takie przyłóżkowe, nieinwazyjne badanie realizowane pośrodku 2-3min. ma pomóc intensywiście w identyfikacji stanu zagrożenia życia i podjęciu natychmiastowych działań ratowniczych. Powtórzenie badania pozwala ocenić skuteczność wdrożonego leczenia.
Odpowiednikiem prostego protokołu stosowanego do oceny pacjentów z tępymi urazami brzucha i klatki piersiowej jest FAST (Focused Assessment with Sonography in Trauma).
Badanie, gdzie głowica przykładana jest w pięciu zdefiniowanych miejscach ma na celu potwierdzić obecność wolnego płynu w jamie brzusznej, miednicy albo worku osierdziowym.
Błyskawiczna diagnostyka pozwala szybciej przekazać pacjenta do bloku operacyjnego, co może w stopniu decyzyjnym przyczynić się do poprawy rokowania.
Badanie FAST realizowane jest już od kilku lat na polu walki poprzez amerykańskich paramedyków w Afganistanie i Iraku. Rosnącą popularność w intensywnej terapii zdobywają inne proste protokoły na przykład FATE i BLUE, które pomagają dokonać „screeningowego” badania serca i płuc.
Bez wątpienia wprowadzenie różnych aplikacji ultrasonografii do anestezjologii i intensywnej terapii odegrało kolosalną rolę w rozwoju tej specjalności.
Aparat USG stał się nowoczesnym stetoskopem . Dla intensywisty to już nie tylko doskonałe nieinwazyjne narzędzie diagnostyczne, lecz i „monitor” funkcji życiowych dający wgląd w pracę najważniejszych narządów.
Od 40 do 130 tys. zł
Zakup aparatu USG na potrzeby oddziału pozostaje jednak ciągle sporym wydatkiem, ponieważ waha się między 40 a 130tys. złotych (zależnie od klasy i wyposażenia). Jak więc przekonać szpitalnych decydentów, iż to jest inwestycja opłacalna? Za zakupem przemawiają dwa istotne argumenty: poprawa bezpieczeństwa chorych i długoterminowa zredukowanie wydatków.
W licznych publikacjach udowodniono, iż wykorzystanie USG minimalizuje ryzyko powikłań w wykonywaniu blokad regionalnych i w czasie kaniulacji żył centralnych. Wysoka czułość badania ultrasonograficznego jest regularnie wystarczającym źródłem informacji diagnostycznych eliminując potrzebę wykonywania tomografii komputerowej. Może to mieć
najważniejsze znaczenie u chorych hospitalizowanych w OIT, którzy na skutek ciężkiego stanu ogólnego nie mogą opuszczać oddziału. wykorzystanie szybkiej, przyłóżkowej, nieinwazyjnej sposoby diagnostycznej, jaką jest USG, może pozwolić na szybką identyfikację wielu stanów zagrożenia życia i przyspieszenie wdrożenia natychmiastowej terapii ratunkowej.
Lepsza jakość znieczulenia
Blokady regionalne realizowane dzięki USG pozwalają na osiągnięcie lepszej jakości znieczulenia przy zastosowaniu mniejszej dawki leku. Pozwala to równocześnie na redukcja albo całkowite wyeliminowanie środków sedacyjnych. Dokładne zdeponowanie środka znieczulającego przyspiesza start blokady. W rezultacie skraca się czas oczekiwania na znieczulenie. Pozwala to wykonać większą liczba operacji na jednej sali operacyjnej i zredukować liczba zużywanych leków. Dobra analgezja pooperacyjna redukuje zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe i umożliwia skrócenie albo wyeliminowanie pobytu w oddziale pooperacyjnym (tak zwany fast-track). Mniejsze zaangażowanie personelu pielęgniarskiego może umożliwić oddelegowanie go do innych zadań.
Mniejsze ryzyko poważnych powikłań jatrogennych towarzyszących blokadom regionalnym(odma opłucnowa, porażenia nerwów) albo kaniulacjom centralnych naczyń żylnych to mniejsze wydatki leczenia, rehabilitacji i wydatków odszkodowań.
Ultrasonografia staje się jednym z podstawowych, każdego dnia służących narzędzi w anestezjologii i intensywnej terapii. Zakup aparatu usg dedykowanego na potrzeby oddziału anestezjologii wydaje się być oczywistym wymogiem, który poprawia bezpieczeństwo chorego i jakość świadczonych usług.
Dr n.med Paweł Andruszkiewicz
Czym jest Nowoczesny stetoskop znaczenie w Leczenie N .