Perspektywy rozwoju Tele-RTG definicja
Co znaczy:
Rozmowa z Adamem Koprowskim z Wojskowego Instytut Medycznego w Warszawie na temat możliwości rozwoju usług w dziedzinie teleradiologii, wykorzystania tej sposoby w diagnostyce i lecznictwie i tendencji wprowadzania takich rozwiązań w państwach UE.
Czym właściwie jest telemedycyna?
Telemedycyna obejmuje wszystkie usługi medyczne udzielane dzięki mechanizmów informacyjnych i telekomunikacyjnych. Stanowi połączenie informatyzacji, telekomunikacji, medycyny i organizacji. Bazuje na wykonywaniu badań w jednym miejscu i na dokonywaniu ich opisów, interpretacji w innym, niezależnie od tego, czy miejsca te znajdują się w obrębie jednego budynku, czy różnych budynków, różnych miast czy różnych państw.
W jakich dziedzinach ma wykorzystanie telemedycyna?
Najpierw swojego rozwoju telemedycyna dotyczyła tych dziecin, gdzie następuje przekazywania jakiegoś sygnału, a więc takich badań jak EKG czy echo serca. Można powiedzieć, iż telemedycyna była służąca nawet w trakcie lotu Jurija Gagarina, kiedy to stan zdrowia kosmonauty był na bieżąco monitorowany i przekazywany na Ziemię. Był to więc telemonitoring, opierający na tym, iż urządzenie badające stan zdrowia znajduje się u pacjenta, a urządzenie odbierające sygnały o stanie zdrowia u lekarza. postęp telemedycyny następował stosunkowo możliwości technicznych poszczególnych urządzeń diagnostycznych. Następnym krokiem było przesyłanie obrazów.
W jaki sposób rozwiązania telemedyczne są służące w radiologii?
W radiologii używane jest urządzenie generujące obraz, który jest następnie przekazywany do stacji diagnostycznej do metoda. W chwili ucyfrowienia badań, a więc otrzymywania ich wyników w formie pliku komputerowego, pojawiła się sposobność ich przesyłania i oglądania dzięki mechanizmów PACS instalowanych na urządzeniach diagnostycznych. Obrazy te są plikami bardzo ciężkimi, dlatego jednocześnie powstały mechanizmy ich kompresji. Aktualnie istnieje sposobność przesyłania dwóch rodzaje plików – w wersji referencyjnej i diagnostycznej. Pliki w wersji referencyjnej są słabszej jakości, lecz są mniejsze, dlatego łatwiej je przesyłać. Plik cięższy a więc diagnostyczny doktor ściąga w wypadku, gdy w przypadku żadnych wątpliwości potrzebny jest dokładniejszy obraz. Dzięki coraz szybszym łączom telekomunikacyjnym przekazywanie obrazów nie trwa godzinę, lecz np. 20 min.. Powstał już cały przemysł informatyczny, który oferuje rozwiązania informatyczne do tego celu. Oferują je spółki wyspecjalizowane w opracowaniu oprogramowania, lecz również spółki produkujące urządzenia, takie jak Siemens, Agfa, Carestream czy Toshiba. Urządzeń diagnostycznych jest coraz więcej, ich ceny spadają, coraz więcej placówek medycznego może sobie pozwolić na ich zakup. Coraz więcej aparatów RTG potrafi także zapisywać pliki. Została przekroczona bariera dostępności.
Dlaczego właśnie teleradiologia rozwinęła tak błyskawicznie?
Wynika to z faktu, iż w radiologii doktor zawsze dokonywał analizy wyników badania, nie oglądając pacjenta. W razie zdjęć analogowych oglądał zdjęcie na kliszy. Gdy RTG zostało ucyfrowione, przesyłane są zdjęcia w formie cyfrowej. Z kolei w razie innych badań lekarze mają jednak opory poprzez stawianiem diagnozy bez oglądania pacjenta, stąd inne dziedziny telemedycyny rozwijają się nieco wolniej.
Jakie są wydatki wdrożenia mechanizmu telemedycyny w dziedzinie badań RTG?
wydatki są różne, w zależności od tego, czy dotyczą np. zakupu jednego urządzenia albo jego ucyfrowienia, co może kosztować 60-70 tys. czy także inwestycji w całą pracownię radiologii, której wydatek może wynieść kilkaset tys. złotych. Generalnie jednak jest tendencja związana ze spadkiem cen, np. sprzętu komputerowego. Na rynku pojawia się coraz więcej spółek oferujących oprogramowanie. doktor opisujący zdjęcia może je oglądać na urządzeniach o coraz lepszej rozdzielczości, takie jak tablety czy iPody. To wszystko sprawie, iż pomimo występujących barier teleradiologia będzie się u nas w najbliższych latach rozwijać.
Teleradiologia ma więc przed sobą perspektywy rozwoju…
Myślę, iż tak, jednakże pewną barierą jest aktualnie sposób wyceny badań dokonywany poprzez Narodowy Fundusz Zdrowia. Badanie radiologiczne jest wyceniane jako jedna procedura, nie mam tutaj podziału na wykonanie zdjęcia i jego opis. Jeśli obie czynności realizowane są poprzez jedną firmę, która posiada kontrakt z NFZ, to nie ma problemu. Jednak, gdyby jedna placówka medyczne chciała wykonywać opisy badań dla innej, to w zasadzie nie wiadomo, jaką część środków przeznaczonych z NFZ na badania RTG należałoby przekazać placówce, która dokonuje opisu.. Być może to się zmieni, bo np. w razie EKG została już dokonana ocena Agencji Ochrony Technologii Medycznych i najprawdopodobniej ta procedura zostanie uwzględniona w wycenie NFZ. w razie tych badań kwota dla lekarza za wykonany opis może wynieść 5-6 zł. Procedury w dziedzinie radiologii są wycenione wyżej. Oprócz tego w dziedzinie teleradiologii istnieje bariera związana z obawami wiążącymi się z kwestiami bezpieczeństwa. Pewną barierą jest także przepis mówiący o tym, iż lekarze radiolodzy mogą pracować tylko 5 godz..
Jak rozwija się aktualnie telemedycyna w państwach UE?
W Europie rozwiązania takie są bardzo powszechne. np. klinika z Barcelony dokonuje oceny obrazów przysyłanych ze Szwecji, Wielkierj Brytanii czy Francji. Współpracuje pod tym względem z lekarzami z państw Europy Wschodniej, takich jak Polska czy Słowacja, co jest powiązane z niższymi kosztami ich usług. W ubiegłym roku we Francji przez mechanizm PACS zostało połączonych 47 szpitali. Umożliwiło to scentralizowanie baz danych i przesyłanie wyników badań między tymi placówkami. Centrum danych i serwer SuperPACS zostały podłączone do 20 ośrodków przy zastosowaniu sieci komputerowej o wysokiej przepustowości. Każde badanie zawierające zestawy danych obrazujących utworzone w którymś z 20 ośrodków albo powiązanych z nimi ośrodków satelitarnych przechowywane jest lokalnie, w jednym z 20 ośrodków. Serwer PACS znajdujący się w każdym z tych miejsc pobiera metadane pochodzące i wysyła je do serwera SuperPACS w centrum danych. W ten sposób możliwe jest zastosowanie centrum danych jako rejestru przez tworzenie bazy danych pochodzących ze wszystkich radiologicznych badań obrazujących AP-HP bez konieczności tworzenia dodatkowych kopii danych obrazowych. Taka baza danych umożliwia tworzenie poprzez centrum danych globalnej listy zadań dla radiologów pracujących w ekipie AP-HP, którą można dowolnie filtrować (na przykład pod kątem specjalizacji, statystyk, umiejscowienia obrazu, nazwiska pacjenta, i tym podobne). Serwery PACS znajdujące się w każdym z ośrodków bezustannie synchronizują wszelakie operacje zmieniające metadane tak, by były one aktualne. Serwer SuperPACS w centrum danych działa wedle typologią sieci. I tak: jeżeli doktor w szpitalu A chce przejrzeć obrazy stworzone w szpitalu B, wybierze badanie z listy dostarczonej poprzez centrum danych lecz transfer obrazów zostanie wykonany bezpośrednio ze szpitala B do A.
A jak to wygląda w Polsce?
W Polsce wciąż jeszcze usługi te dopiero raczkują. Wynika to raczej z faktu, iż jak przedtem wspomniałem, brak u nas regulaminów regulujących tego typu usługi. Pewną furtkę otwiera tutaj ustawa dotycząca elektronicznej dokumentacji medycznej, która przewiduje sytuację, gdy dokumentacja ta jest przechowywana poza placówką medyczną, gdzie powstała. Plan informatyzacji „e‐Zdrowie Polska” na lata 2009‐2015 obejmujący cztery kluczowe obszary, dotyczy również praktycznej realizacja budowy rozwiązań IT w ochronie zdrowia zgodnych z wytycznymi Komisji Europejskiej umożliwiającej włączenie naszego państwie w region „interoperacyjnego”elektronicznego zapisu medycznego (EHR –Electronic Health Record).
Jakie są aktualnie tendencje rozwoju jeżeli chodzi o telemedycynę?
Na postęp tej dziedziny medycyny wpływa na pewno globalizacja usług medycznych, „mobilność „ekonomiczna” obywateli UE, wewnętrzna imigracja (poszukiwanie lepszych warunków pracy) w kierunku sporych miast, która nasila się z roku na rok. Wpływ może mieć również dostęp do produktów „taniej elektroniki” w tym szczególnie sprzętu komputerowego a również pojawiająca się świadomość zbliżającej się „ery ludzi w podeszłym wieku”.
Adam Koprowski pracuje jako kluczowy specjalista w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie i jako niezależny ekspert w kilku instytucjach działających w zakresie ochrony zdrowia. Pracuje również dla Komisji Europejskiej. Ukończył studia na wydziale informatyki, na wydziale nauk politycznych i studia MBA na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ukończył również szkolenie w dziedzinie kierowania. Wprowadzał mechanizm informatyczny w Specjalistycznym Szpitalu im Jana Pawła II w Krakowie. Pełnił rolę koordynującego wdrażania mechanizmu komputerowego w szpitalach Małopolski. Jest również ekspertem w dziedzinie telemedycyny w Polsce.
błyskawiczny postęp telemedycyny w radiologii
Perspektywy rozwoju Tele-RTG
Rozmowa z Adamem Koprowskim z Wojskowego Instytut Medycznego w Warszawie na temat możliwości rozwoju usług w dziedzinie teleradiologii, wykorzystania tej sposoby w diagnostyce i lecznictwie i tendencji wprowadzania takich rozwiązań w państwach UE.
Czym właściwie jest telemedycyna?
Telemedycyna obejmuje wszystkie usługi medyczne udzielane dzięki mechanizmów informacyjnych i telekomunikacyjnych. Stanowi połączenie informatyzacji, telekomunikacji, medycyny i organizacji. Bazuje na wykonywaniu badań w jednym miejscu i na dokonywaniu ich opisów, interpretacji w innym, niezależnie od tego, czy miejsca te znajdują się w obrębie jednego budynku, czy różnych budynków, różnych miast czy różnych państw.
W jakich dziedzinach ma wykorzystanie telemedycyna?
Najpierw swojego rozwoju telemedycyna dotyczyła tych dziecin, gdzie następuje przekazywania jakiegoś sygnału, a więc takich badań jak EKG czy echo serca. Można powiedzieć, iż telemedycyna była służąca nawet w trakcie lotu Jurija Gagarina, kiedy to stan zdrowia kosmonauty był na bieżąco monitorowany i przekazywany na Ziemię. Był to więc telemonitoring, opierający na tym, iż urządzenie badające stan zdrowia znajduje się u pacjenta, a urządzenie odbierające sygnały o stanie zdrowia u lekarza. postęp telemedycyny następował stosunkowo możliwości technicznych poszczególnych urządzeń diagnostycznych. Następnym krokiem było przesyłanie obrazów.
W jaki sposób rozwiązania telemedyczne są służące w radiologii?
W radiologii używane jest urządzenie generujące obraz, który jest następnie przekazywany do stacji diagnostycznej do metoda. W chwili ucyfrowienia badań, a więc otrzymywania ich wyników w formie pliku komputerowego, pojawiła się sposobność ich przesyłania i oglądania dzięki mechanizmów PACS instalowanych na urządzeniach diagnostycznych. Obrazy te są plikami bardzo ciężkimi, dlatego jednocześnie powstały mechanizmy ich kompresji. Aktualnie istnieje sposobność przesyłania dwóch rodzaje plików – w wersji referencyjnej i diagnostycznej. Pliki w wersji referencyjnej są słabszej jakości, lecz są mniejsze, dlatego łatwiej je przesyłać. Plik cięższy a więc diagnostyczny doktor ściąga w wypadku, gdy w przypadku żadnych wątpliwości potrzebny jest dokładniejszy obraz. Dzięki coraz szybszym łączom telekomunikacyjnym przekazywanie obrazów nie trwa godzinę, lecz np. 20 min.. Powstał już cały przemysł informatyczny, który oferuje rozwiązania informatyczne do tego celu. Oferują je spółki wyspecjalizowane w opracowaniu oprogramowania, lecz również spółki produkujące urządzenia, takie jak Siemens, Agfa, Carestream czy Toshiba. Urządzeń diagnostycznych jest coraz więcej, ich ceny spadają, coraz więcej placówek medycznego może sobie pozwolić na ich zakup. Coraz więcej aparatów RTG potrafi także zapisywać pliki. Została przekroczona bariera dostępności.
Dlaczego właśnie teleradiologia rozwinęła tak błyskawicznie?
Wynika to z faktu, iż w radiologii doktor zawsze dokonywał analizy wyników badania, nie oglądając pacjenta. W razie zdjęć analogowych oglądał zdjęcie na kliszy. Gdy RTG zostało ucyfrowione, przesyłane są zdjęcia w formie cyfrowej. Z kolei w razie innych badań lekarze mają jednak opory poprzez stawianiem diagnozy bez oglądania pacjenta, stąd inne dziedziny telemedycyny rozwijają się nieco wolniej.
Jakie są wydatki wdrożenia mechanizmu telemedycyny w dziedzinie badań RTG?
wydatki są różne, w zależności od tego, czy dotyczą np. zakupu jednego urządzenia albo jego ucyfrowienia, co może kosztować 60-70 tys. czy także inwestycji w całą pracownię radiologii, której wydatek może wynieść kilkaset tys. złotych. Generalnie jednak jest tendencja związana ze spadkiem cen, np. sprzętu komputerowego. Na rynku pojawia się coraz więcej spółek oferujących oprogramowanie. doktor opisujący zdjęcia może je oglądać na urządzeniach o coraz lepszej rozdzielczości, takie jak tablety czy iPody. To wszystko sprawie, iż pomimo występujących barier teleradiologia będzie się u nas w najbliższych latach rozwijać.
Teleradiologia ma więc przed sobą perspektywy rozwoju…
Myślę, iż tak, jednakże pewną barierą jest aktualnie sposób wyceny badań dokonywany poprzez Narodowy Fundusz Zdrowia. Badanie radiologiczne jest wyceniane jako jedna procedura, nie mam tutaj podziału na wykonanie zdjęcia i jego opis. Jeśli obie czynności realizowane są poprzez jedną firmę, która posiada kontrakt z NFZ, to nie ma problemu. Jednak, gdyby jedna placówka medyczne chciała wykonywać opisy badań dla innej, to w zasadzie nie wiadomo, jaką część środków przeznaczonych z NFZ na badania RTG należałoby przekazać placówce, która dokonuje opisu.. Być może to się zmieni, bo np. w razie EKG została już dokonana ocena Agencji Ochrony Technologii Medycznych i najprawdopodobniej ta procedura zostanie uwzględniona w wycenie NFZ. w razie tych badań kwota dla lekarza za wykonany opis może wynieść 5-6 zł. Procedury w dziedzinie radiologii są wycenione wyżej. Oprócz tego w dziedzinie teleradiologii istnieje bariera związana z obawami wiążącymi się z kwestiami bezpieczeństwa. Pewną barierą jest także przepis mówiący o tym, iż lekarze radiolodzy mogą pracować tylko 5 godz..
Jak rozwija się aktualnie telemedycyna w państwach UE?
W Europie rozwiązania takie są bardzo powszechne. np. klinika z Barcelony dokonuje oceny obrazów przysyłanych ze Szwecji, Wielkierj Brytanii czy Francji. Współpracuje pod tym względem z lekarzami z państw Europy Wschodniej, takich jak Polska czy Słowacja, co jest powiązane z niższymi kosztami ich usług. W ubiegłym roku we Francji przez mechanizm PACS zostało połączonych 47 szpitali. Umożliwiło to scentralizowanie baz danych i przesyłanie wyników badań między tymi placówkami. Centrum danych i serwer SuperPACS zostały podłączone do 20 ośrodków przy zastosowaniu sieci komputerowej o wysokiej przepustowości. Każde badanie zawierające zestawy danych obrazujących utworzone w którymś z 20 ośrodków albo powiązanych z nimi ośrodków satelitarnych przechowywane jest lokalnie, w jednym z 20 ośrodków. Serwer PACS znajdujący się w każdym z tych miejsc pobiera metadane pochodzące i wysyła je do serwera SuperPACS w centrum danych. W ten sposób możliwe jest zastosowanie centrum danych jako rejestru przez tworzenie bazy danych pochodzących ze wszystkich radiologicznych badań obrazujących AP-HP bez konieczności tworzenia dodatkowych kopii danych obrazowych. Taka baza danych umożliwia tworzenie poprzez centrum danych globalnej listy zadań dla radiologów pracujących w ekipie AP-HP, którą można dowolnie filtrować (na przykład pod kątem specjalizacji, statystyk, umiejscowienia obrazu, nazwiska pacjenta, i tym podobne). Serwery PACS znajdujące się w każdym z ośrodków bezustannie synchronizują wszelakie operacje zmieniające metadane tak, by były one aktualne. Serwer SuperPACS w centrum danych działa wedle typologią sieci. I tak: jeżeli doktor w szpitalu A chce przejrzeć obrazy stworzone w szpitalu B, wybierze badanie z listy dostarczonej poprzez centrum danych lecz transfer obrazów zostanie wykonany bezpośrednio ze szpitala B do A.
A jak to wygląda w Polsce?
W Polsce wciąż jeszcze usługi te dopiero raczkują. Wynika to raczej z faktu, iż jak przedtem wspomniałem, brak u nas regulaminów regulujących tego typu usługi. Pewną furtkę otwiera tutaj ustawa dotycząca elektronicznej dokumentacji medycznej, która przewiduje sytuację, gdy dokumentacja ta jest przechowywana poza placówką medyczną, gdzie powstała. Plan informatyzacji „e‐Zdrowie Polska” na lata 2009‐2015 obejmujący cztery kluczowe obszary, dotyczy również praktycznej realizacja budowy rozwiązań IT w ochronie zdrowia zgodnych z wytycznymi Komisji Europejskiej umożliwiającej włączenie naszego państwie w region „interoperacyjnego”elektronicznego zapisu medycznego (EHR –Electronic Health Record).
Jakie są aktualnie tendencje rozwoju jeżeli chodzi o telemedycynę?
Na postęp tej dziedziny medycyny wpływa na pewno globalizacja usług medycznych, „mobilność „ekonomiczna” obywateli UE, wewnętrzna imigracja (poszukiwanie lepszych warunków pracy) w kierunku sporych miast, która nasila się z roku na rok. Wpływ może mieć również dostęp do produktów „taniej elektroniki” w tym szczególnie sprzętu komputerowego a również pojawiająca się świadomość zbliżającej się „ery ludzi w podeszłym wieku”.
Adam Koprowski pracuje jako kluczowy specjalista w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie i jako niezależny ekspert w kilku instytucjach działających w zakresie ochrony zdrowia. Pracuje również dla Komisji Europejskiej. Ukończył studia na wydziale informatyki, na wydziale nauk politycznych i studia MBA na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ukończył również szkolenie w dziedzinie kierowania. Wprowadzał mechanizm informatyczny w Specjalistycznym Szpitalu im Jana Pawła II w Krakowie. Pełnił rolę koordynującego wdrażania mechanizmu komputerowego w szpitalach Małopolski. Jest również ekspertem w dziedzinie telemedycyny w Polsce.
Czym jest Perspektywy rozwoju Tele-RTG znaczenie w Leczenie P .