Co to jest hiperdoncja? - definicja

Co znaczy: Nieprawidłowość polegająca na nadliczbowości zębów nazywana jest poprzez ekspertów hiperdoncją. Hiperdoncję stwierdza się, gdy liczba zębów u osoby dorosłej przekracza liczbę 32. Nadmierna liczba zębów może dotyczyć uzębienia mlecznego i stałego. Anomalia ta występuje u człowieka ze zmienną częstotliwością. Szacuje się, iż od 1% do 3,3% populacji ma problemy powiązane z nadwrażliwością zębów. Częstość występowania zębów nadliczbowych jest związana z płcią i lokalizacją. Hiperdoncję dwa razy częściej obserwuje się u kobiet niż u mężczyzn i zdecydowanie częściej w szczęce w porównaniu z żuchwą. Hiperdoncja dotyczy przeważnie zębów siecznych w szczególności szczęki, znacząco rzadziej kłów, zębów przedtrzonowych i trzonowych górnego i dolnego łuku zębowego. Występowanie zębów nadliczbowych w uzębieniu mlecznym regularnie wiąże się z podobną anomalią w uzębieniu stałym. Zęby nadliczbowe mogą wykazywać poprawną budowę albo stanowić twory zębopodobne. Niekorzystnie wpływają na estetyką wyglądu. Zęby dodatkowe wywołują stłoczenia zębów, są powodem nieprawidłowości zgryzowych. Powód występowania tego zjawiska związana jest z zaburzeniami rozwojowymi już na kroku życia płodowego. Zęby nadliczbowe spotykane są regularnie u pacjentów z rozszczepem podniebienia, z zespołami chorobowymi o podłożu genetycznym