PE przyjął dyrektywę o opiece transgranicznej definicja

Co znaczy:

Leczenie bez granic dla pacjentów z UE

PE przyjął dyrektywę o opiece transgranicznej

Parlament Europejski przyjął dyrektywę dotyczącą opieki medycznej świadczonej poza granicami państwie. Unijne regulaminy doprecyzowują prawa pacjentów do świadczeń zdrowotnych w całej UE i do zwrotu wydatków leczenia.

Rządy krajów członkowskich mają 30 miesięcy na włączenie tych regulaminów do prawa krajowego. Transgraniczna opieka zdrowotna stanowi raptem ok. 1% publicznych kosztów na ochronę zdrowia, aktualnie ok. 10 mld euro. Te szacunki uwzględniają również transgraniczną opiekę zdrowotną w sytuacjach nieplanowanych poprzez pacjentów (jak opieka w nagłych wypadkach). To znaczy, iż mniej niż 1% kosztów i wyjazdów pacjentów wiąże się z planowaną transgraniczną opieką zdrowotną, taką jak operacje stawu biodrowego albo kolana bądź zabiegi usunięcia zaćmy.

Z nowych regulaminów wynika, iż pacjenci, którzy korzystają z opieki zdrowotnej w innym kraju UE, będą traktowani tak samo, jak obywatele tego państwie. Nowe prawo ułatwi także krajowym organom odpowiedzialnym za ochronę zdrowia ściślejszą współpracę i wymianę informacji na temat standardów jakości i bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej. Pomoże także pacjentom wymagającym wysokospecjalistycznych świadczeń, np. rozpoznania albo leczenia rzadkiej dolegliwości. Nowe regulaminy wspierają także postęp europejskich sieci referencyjnych łączących, na zasadzie dobrowolności, specjalistyczne ośrodki, które cieszą się już uznaniem w Europie. Specjaliści w zakresie ochrony zdrowia z całej Europy będą mogli zmieniać się najlepszymi praktykami w zakresie opieki zdrowotnej i określać najwyższe standardy jakości.

Obywatele wymagający opieki (w tym opieki w nagłych wypadkach) w trakcie pobytu czasowego za granicą nadal będą używać z istniejącego mechanizmu opartego na tych rozporządzeniach i będzie im udzielana pomoc, jakiej potrzebują. W razie planowanej opieki pacjenci już teraz mogą się ubiegać o wydanie uprzedniej zgody. Taka zgoda musi zostać wydana w razie, gdy pacjent nie może dostać danego świadczenia w państwie w uzasadnionym medycznie terminie.

Nowa instrukcja nie wpłynie na korzyści, jakie zapewniają obywatelom obowiązujące rozporządzenia dotyczące zabezpieczenia społecznego. Aczkolwiek istniejące regulaminy – które koncentrują się na porozumieniach w kwestii zabezpieczenia społecznego, a nie na prawach pacjenta – obowiązują od 1971 r., dalszego wyjaśnienia wymagały prawa obywateli UE do korzystania z opieki zdrowotnej w innym kraju członkowskim.

w razie opieki szpitalnej jednym z głownych osiągnięć nowej dyrektywy jest umożliwienie pacjentom wyboru świadczeniodawcy.
w razie opieki pozaszpitalnej pacjenci będą mogli używać ze świadczeń za granicą bez uprzedniej zgody i załatwiania formalności, a po powrocie do domu będą mogli wystąpić o zwrot wydatków leczenia. instrukcja obejmuje nie tylko świadczeniodawców publicznych, lecz również prywatnych.

Dzięki tej dyrektywy starano się także rozwiązać inne praktyczne sprawy: gdzie można znaleźć wiadomości na temat standardów jakości służących poprzez dany szpital? Jaki zwrot wydatków należy się pacjentom? Trybunał Sprawiedliwości potwierdził1, iż prawo do korzystania z transgranicznej opieki zdrowotnej jest już zapisane w Traktacie. W nowo przyjętej dyrektywie przełożono to jednak w jasny sposób na unijne regulaminy i zapewniono jednolite i spójne ramy prawne dla wszystkich obywateli Europy.

Pacjenci otrzymają refundację w takiej samej stawce, jaką otrzymaliby za ten sam rodzaj świadczenia w swoim państwie. Państwa członkowskie, gdzie opieka zdrowotna jest bezpłatna, będą musiały poinformować pacjentów o służących stawkach refundacji.

Jeśli świadczenie nie jest dostępne w danym kraju członkowskim, krajowy organ ochrony zdrowia nie może odmówić wydania zgody na leczenie pacjenta w innym kraju UE. Pacjenci otrzymają jednak zwrot wydatków takiego świadczenia pod warunkiem, iż ono jest zgodne z krajowym „koszykiem świadczeń zdrowotnych”.

Z reguły pacjent płaci z góry, a następnie otrzymuje zwrot wydatków od organu krajowego w możliwie najkrótszym terminie. regulaminy przewidują również sposobność, gdzie państwa członkowskie potwierdzają z góry kwotę zwrotu pisemnie, na podstawie szacunków przedstawionych poprzez pacjenta.